der Beweis {m} | alamet {i} |
|
der Beweis {m}
[elek] | ayet {i} |
|
der Beweis {m}
[Jur.] | belge {i} |
|
der Beweis {m} | belirti {i} |
|
der Beweis {m}
[Jur.] | delil {i} |
|
der Beweis {m}
[Jur.] | ekspertiz {i} |
|
der Beweis {m} | gösterge {i} |
|
der Beweis {m} | işaret {i} |
|
der Beweis {m}
[Jur.] | ispat {i} |
|
der Beweis {m} | iz {i} |
|
der Beweis {m}
[Jur.] | kanıt {i} |
|
der Beweis {m}
[Jur.] | olay mahallinde keşif {i} |
|
der Beweis {m}
[Jur.] | varaka {i} |
|
der Beweis {m}
[Jur.] | vesiki {i} |
|
Beweis aufstellen {itr} | delil göstermek {itr} |
|
Beweis aufstellen {itr}
[Jur.] | delil sunmak {itr} |
|
Beweis beibringen {allg} | delil getirmek {allg} |
|
Beweis durch Augenschein {allg}
[Jur.] | olay yeri keşfi {allg} |
|
Beweis führen {allg}
[Jur.] | delil göstermek {allg} |
|
Beweis führen {allg}
[Jur.] | delil sunmak {allg} |
|
das Beweisangebot {n}
[Jur.] | deliller {i} |
|
beweisantreten {itr}
[Jur.] | delil göstermek {itr} |
|
beweisantreten {itr}
[Jur.] | delil sunmak {itr} |
|
der Beweisantritt {m}
[Jur.] | delil gösterme {i} |
|
der Beweisantritt {m}
[Jur.] | delil sunma {i} |
|
die Beweisaufnahme {f}
[Jur.] | delillerin belirlenmesi {i} |
|
die Beweisaufnahme {f} | delillerin toplanması {i} |
|
beweisbar {adj}
[Jur.] | ispat edilebilir {s} |
|
beweisbar {adj}
[Jur.] | kanıtlanabilir {s} |
|
die Beweisbarkeit {f}
[Jur.] | ispat olunabilme {i} |
|
die Beweisbarkeit {f}
[Jur.] | kanıtlanabilme {i} |
|
Beweise liefern {allg}
[Jur.] | delilleri ibraz etmek {allg} |
|
Beweise liefern {allg}
[Jur.] | delilleri sunmak {allg} |
|
Beweise vorlegen {allg}
[Jur.] | delil göstermek {allg} |
|
Beweise vorlegen {allg}
[Jur.] | kanıt göstermek {allg} |
|
beweisen {v} | delalet etmek {v} |
|
beweisen {v} | göstermek {fi} |
|
beweisen {v} | ispat etmek {v} |
|
beweisen {v} | ispatlamak {v} |
|
beweisen {v} | kanıt göstermek {v} |
|
beweisen {v} | kanıtlamak {v} |
|
beweisen {v} | ortaya koymak {v} |
|
die Beweiserhebung {f} | delillerin iradı {i} |
|
das Beweiserhebungsverbot {n} | delillerin toplanması yasağı {i} |
|
die Beweiserleichterung {f} | ispatin kolaylaştırılması {i} |
|
beweisfähig {adj} | ispat edilebilir {s} |
|
beweisfähig {adj} | ispatlanabilir {s} |
|
die Beweisfrist {f}
[Jur.] | delil sunma için verilen süre {i} |
|
die Beweisführung {f}
[Jur.] | delil gösterme {i} |
|
die Beweisführung {f}
[Jur.] | ispat {i} |
|
die Beweisführung {f}
[Jur.] | kanıt gösterme {i} |
|
die Beweisführung {f}
[Jur.] | kanıtlama {i} |
|
der Beweisgrund {m}
[Jur.] | bir delilin temel dayanağı {i} |
|
der Beweisgrund {m} | gerekçe {i} |
|
das Beweisinterlokut {n} | delillerin ara kararı {i} |
|
die Beweiskraft {f}
[Jur.] | ispat kudreti {i} |
|
die Beweiskraft {f} | ispat kuvveti {i} |
|
beweiskräftig {adj} | ikna edici {s} |
|
beweiskräftig {adj} | inandırıcı {s} |
|
die Beweislast {f} | delil gösterme yükü {i} |
|
die Beweislast {f}
[Jur.] | ispat derecesi {i} |
|
die Beweislast {f} | ispat yükü {i} |
|
die Beweislastumkehr {f} | ispat yükü tersi {i} |
|
das Beweismaterial {n}
[Jur.] | deliller {i} |
|
das Beweismaterial {n} | dokümantasyon {i} |
|
das Beweismittel {n} | deliller {i} |
|
das Beweismittel {n}
[Jur.] | ispat vasıtası {i} |
|
das Beweismittel {n} | ispata yarayan belge {i} |
|
das Beweismittel {n}
[Jur.] | kanıtlama aracı {i} |
|
das Beweismittel {n}
[Jur.] | sübut delil {i} |
|
die Beweisprinzipien {pl}
[Jur.] | belgeleme yöntemleri {ç} |
|
die Beweisprinzipien {pl}
[Jur.] | ispatlama yöntemleri {ç} |
|
die Beweissicherung {f}
[Jur.] | delil tespiti {i} |
|
Beweissicherung durchführen {allg}
[Jur.] | delil toplamak {allg} |
|
das Beweisstück {n} | delil {i} |
|
das Beweisstück {n} | ispat {i} |
|
das Beweisstück {n}
[Jur.] | ispat vasıtası {i} |
|
das Beweisstück {n}
[Jur.] | ispata yarayan belge {i} |
|
das Beweisstück {n}
[Jur.] | kanıtlama aracı {i} |
|
das Beweisstück {n}
[Jur.] | sübut delil {i} |
|
das Beweis aufstellen {itr}
[Jur.] | delil sunmak {itr} |
|
Beweis aufstellen {itr} | delil göstermek {itr} |
|
Beweis beibringen {allg} | delil getirmek {allg} |
|
Beweis durch Augenschein {allg}
[Jur.] | olay yeri keşfi {allg} |
|
Beweis führen {allg}
[Jur.] | delil sunmak {allg} |
|
Beweis führen {allg}
[Jur.] | delil göstermek {allg} |
|
ein exakter Beweis {allg} | tam bir kanıt {allg} |
|
ein schlagender Beweis {allg} | inandırıcı bir delil {allg} |
|
ein sicherer Beweis {allg} | sabit delil {allg} |
|
ein sicherer Beweis {allg} | kesin delil {allg} |
|
einen Beweis erbringen {allg}
[Jur.] | delil göstermek {allg} |
|
einen Beweis erbringen {allg}
[Jur.] | delil sunmak {allg} |
|
etwas unter Beweis stellen {allg} | doğruluğunu sınamak {allg} |
|
etwas unter Beweis stellen {allg} | denemek {allg} |
|
experimenteller Beweis {allg} | deneysel ispat {allg} |
|
gesicherter Beweis {allg}
[Jur.] | sabit deliller {allg} |
|
Prima-facie-Beweis {m} | görünüşte delil {i} |
|
der rechtserheblicher Beweis {allg}
[Jur.] | hukuken önemli delil {allg} |
|
urkundlicher Beweis {allg} | dokümantasyon {allg} |
|
zwingender Beweis {allg}
[Jur.] | ikna edici delil {allg} |
|
zwingender Beweis {allg}
[Jur.] | ispatlayıcı delil {allg} |
|