|
| beurlauben {v} | açığa çıkartmak {fi} |
|
| beurlauben {v} | birisine izin vermek {v} |
|
| beurlauben {v}
[Handel] | geçici olarak işten çıkarmak {v} |
|
| beurlauben {v} | izin vermek {fi} |
|
| beurlauben {v} | izinli saymak {v} |
|
| beurlauben {v} | müsaade etmek {v} |
|
| beurlauben {v}
[mil.] | terhis etmek {v} |
|
| beurlauben {v} | zorunlu izin vermek {fi} |
|
| beurlauben {v}
[Handel] | zorunlu izne çıkarmak {v} |
|
| beurlauben {allg} | izin istemek {allg} |
|
| beurlauben {allg} | vedalaşmak {allg} |
|
| beurlauben lassen {allg} | izin almak {allg} |
|
|
| beurlauben lassen {allg} | izin almak {allg} |
|
| vom Dienst beurlauben {allg} | işten el çektirmek {allg} |
|
| vom Dienst beurlauben {allg} | görevden el çektirmek {allg} |
|
