|
| zwingen {allg} | kendini bir şeye zorlamak {allg} |
|
| zwingen {v} | alt etmek {v} |
|
| zwingen {v} | başa çıkmak {v} |
|
| zwingen {v} | buyurmak {fi} |
|
| zwingen {v} | cebretmek {v} |
|
| zwingen {v} | mecbur etmek {v} |
|
| zwingen {v} | mecbur kılmak {v} |
|
| zwingen {v} | üstesinden gelmek {v} |
|
| zwingen {v} | yapabilmek {v} |
|
| zwingen {v} | zorlamak {v} |
|
| zwingend {adj}
[Jur.] | amir {s} |
|
| zwingend {a} | buyurucu {a} |
|
| zwingend {adj} | cebri {s} |
|
| zwingend {adj} | ikna edici {s} |
|
| zwingend {adj} | mecbur edici {s} |
|
| zwingend {adj} | zorlayıcı {s} |
|
| zwingender Beschluss {allg} | buyurucu karar {allg} |
|
| zwingender Beschluss {allg} | emredici karar {allg} |
|
| zwingender Beschluss {allg} | kesin karar {allg} |
|
| zwingender Beweis {allg}
[Jur.] | ikna edici delil {allg} |
|
| zwingender Beweis {allg}
[Jur.] | ispatlayıcı delil {allg} |
|
| zwingender Grund {allg} | zorlayıcı neden {allg} |
|
|
| in die Knie zwingen {allg} | diz çöktürmek {allg} |
|
| jemanden in die Knie zwingen {allg} | birisini dize getirmek {allg} |
|
| jemanden in die Knie zwingen {allg} | birini dize getirmek {allg} |
|
| zur Abdankung zwingen {allg} | tahttan indirmek {allg} |
|
| zur Abdankung zwingen {allg} | istifaya zorlamak {allg} |
|
