|
| anfechten {v} | azdırmak {fi} |
|
| anfechten {v} | huzurunu kaçırmak {fi} |
|
| anfechten {v} | inkar etmek {fi} |
|
| anfechten {v} | itiraz etmek {fi} |
|
| anfechten {v} | itirazda bulunmak {fi} |
|
| anfechten {v} | kabul etmemek {fi} |
|
| anfechten {v} | reddetmek {fi} |
|
| anfechten {v} | tanımamak {fi} |
|
| anfechten {v} | yoldan çıkarmak {fi} |
|
| anfechten {v} | yolunu şaşırtmak {fi} |
|
|
| die Behauptung anfechten {allg} | iddiaya karşı çıkmak {allg} |
|
| ein Urteil anfechten {allg}
[Jur.] | temyiz etmek {allg} |
|
| ein Urteil anfechten {allg}
[Jur.] | karara itiraz etmek {allg} |
|
| Entscheidung anfechten {allg} | karara itiraz etmek {allg} |
|
