|
| kararın bozulması {allg} | Aufhebung des Urteils {allg} |
|
| kararın gerekçesi {i} | die Urteilsbegründung {f} |
|
| kararın içeriğinden anlaşılan {i} | der Urteilstenor {m} |
|
| kararına bırakmak {fi} | anheim legen {v} |
|
| kararına bırakmak {fi} | anheim stellen {v} |
|
| kararına bırakmak {fi} | freistellen {v} |
|
| kararında direnmek {allg} | bei dem Entschluss verharren {allg} |
|
| kararından döndürmek {fi} | abbringen {v} |
|
| kararından dönmemek {allg} | bei der Stange bleiben {allg} |
|
| kararından vazgeçirmek {fi}
[müz] | umstimmen {v} |
|
| kararını değiştirmek {allg} | anders entschließen {allg} |
|
| kararını vermek {itr} | urteilen {itr} |
|
|
| bir kararın iptali {allg}
[huk] | Aufhebung eines Beschlusses {allg} |
|
| kararın bozulması {allg} | Aufhebung des Urteils {allg} |
|
| kararın gerekçesi {i} | die Urteilsbegründung {f} |
|
| kararın içeriğinden anlaşılan {i} | der Urteilstenor {m} |
|
| verilen kararın isabetli oluşu {allg}
[huk] | Bündigkeit des Urteils {allg} |
|
