die Urteilsausfertigung {f}
[Jur.] | ilam {i} |
|
die Urteilsbegründung {f} | hükmün gerekçesi {i} |
|
die Urteilsbegründung {f} | kararın gerekçesi {i} |
|
das Urteilsdatum {n} | karar tarihi {i} |
|
urteilsfähig {adj} | muhakeme yetisi bulunan {s} |
|
urteilsfähig {adj} | temyiz gücüne sahip {s} |
|
die Urteilsfähigkeit {f} | muhakeme yetisi {i} |
|
die Urteilsfähigkeit {f} | temyiz gücü {i} |
|
die Urteilsfähigkeit {f}
[Jur.] | ayırt etme gücü {i} |
|
die Urteilsfindung {f}
[Jur.] | hüküm verme {i} |
|
die Urteilsfindung {f}
[Jur.] | karara varma {i} |
|
die Urteilsformel {f} | hüküm fıkrası {i} |
|
die Urteilsgründe {pl} | hüküm sebepleri {ç} |
|
die Urteilskraft {f} | muhakeme gücü {i} |
|
urteilslos {adj} | kararı bulunmayan {s} |
|
urteilslos {adj} | kararsız {s} |
|
urteilslos {adj} | muhakeme gücü bulunmayan {s} |
|
der Urteilsspruch {m} | hüküm {i} |
|
der Urteilsspruch {m} | karar {i} |
|
der Urteilstenor {m} | hüküm fıkrası {i} |
|
der Urteilstenor {m} | kararın içeriğinden anlaşılan {i} |
|
die Urteilsverkündung {f} | hükmün açıklanması {i} |
|
die Urteilsverkündung {f} | hükmün okunması {i} |
|
die Urteilsverkündung {f}
[Jur.] | karar tebliği {i} |
|
das Urteilsvermögen {n} | muhakeme gücü {i} |
|
die Urteilsvollstreckung {f} | hükmün infazı {i} |
|
die Aufhebung des Urteils {f}
[Jur.] | kararı bozma {i} |
|
die Aufhebung des Urteils {allg} | kararın bozulması {allg} |
|
Bündigkeit des Urteils {allg}
[Jur.] | verilen kararın isabetli oluşu {allg} |
|
Eröffnung eines Urteils {allg}
[Jur.] | hüküm ilanı {allg} |
|
Fällung eines Urteils {allg} | mahkemede karar verilmesi {allg} |
|