das Erbe {n} | bırakıt {i} |
|
der Erbe {m} | kalıntı {i} |
|
das Erbe {n} | kalıt {i} |
|
das Erbe {n} | miras {i} |
|
der Erbe {m} | mirasçı {i} |
|
das Erbe {n} | tereke {i} |
|
der Erbe {m} | varis {i} |
|
Erbe einheimsen {allg} | mirasa konmak {allg} |
|
Erbe ernennen {allg}
[Jur.] | mirasçı tayin etmek {allg} |
|
das Erbeben {n} | sarsılma {i} |
|
Erbeben {itr} | sarsılmak {itr} |
|
das Erbeben {n} | silkinme {i} |
|
Erbeben {itr} | silkinmek {itr} |
|
das Erbeben {n} | titreme {i} |
|
Erbeben {itr} | titremek {itr} |
|
das Erbeigentum {n}
[Jur.] | veraset yoluyla intikal eden mülk {i} |
|
die Erbeinsetzung {f} | mirasçı atanması {i} |
|
die Erbeinsetzung {f}
[Jur.] | mirasçı tayini {i} |
|
erben {v} | bir soya çekmek {v} |
|
erben {v} | birinin özelliklerini almak {v} |
|
erben {v} | miras almak {v} |
|
erben {v} | miras kalmak {v} |
|
erben {v} | mirasa konmak {fi} |
|
die Erbengemeinschaft {f} | miras ortaklığı {i} |
|
die Erbengemeinschaft {f} | miras şirketi {i} |
|
die Erbenhaftung {f} | mirasçıların sorumluluğu {i} |
|
erbeten {v} | dilemek {v} |
|
erbeten {v} | rica etmek {v} |
|
erbetteln {v} | dilenerek elde etmek {v} |
|
erbetteln {v} | dilenmek {v} |
|
erbeuten {v} | ele geçirmek {v} |
|
erbeuten {v} | ganimet olarak almak {v} |
|
erbeuten {v} | zaptetmek {v} |
|
erbeuten {v} | zorla almak {v} |
|
alleiniger Erbe {allg} | tek mirasçı {allg} |
|
Anteil am Erbe {allg} | miras hissesi {allg} |
|
das mütterliche Erbe {allg} | anadan kalan miras {allg} |
|
Erbe einheimsen {allg} | mirasa konmak {allg} |
|
Erbe ernennen {allg}
[Jur.] | mirasçı tayin etmek {allg} |
|
gesetzlicher Erbe {allg} | kanuni mirasçı {allg} |
|
gesetzlicher Erbe {allg} | yasal mirasçı {allg} |
|
pflichtteilbeteiligter Erbe {allg} | mahfuz hisseli mirasçı {allg} |
|
testamentarischer Erbe {allg} | vasiyet yoluyla atanmış mirasçı {allg} |
|