|
| yemin {i} | die Beteuerung {f} |
|
| yemin {i} | der Eid {m} |
|
| yemin {i} | das Gelöbnis {n} |
|
| yemin {i} | das Gelübde {n} |
|
| yemin {i} | der Schwur {m} |
|
| yemin bozucu {s} | eidbrüchig {adj} |
|
| yemin bozucu {s} | eidvergessen {adj} |
|
| yemin ederek {allg} | unter Eid {allg} |
|
| yemin ederek doğrulamak {allg} | durch Eid bekräftigen {allg} |
|
| yemin ederek doğrulamak {allg} | eidlich erhärten {allg} |
|
| yemin ederek onaylamak {v} | beschwören {v} |
|
| yemin ederim {allg} | Ich schwöre (bei Gott) {allg} |
|
| yemin edilmesi zorunlu {s} | eidespflichtig {adj} |
|
| yemin edip vazgeçmek {fi} | abschwören {v} |
|
| yemin ediyorum {allg} | Ich schwöre es {allg} |
|
| yemin etme {i} | die Beeidigung {f} |
|
| yemin etme {allg} | Eid ablegen {allg} |
|
| yemin etme {i}
[huk] | die Eidesleistung {f} |
|
| yemin etme ehliyeti {i}
[huk] | die Eidesfähigkeit {f} |
|
| yemin etme ehliyeti {i}
[huk] | die Eidesmündigkeit {f} |
|
| yemin etmek {v} | ablegen {v} |
|
| yemin etmek {fi} | ableisten {v} |
|
| yemin etmek {fi} | abschwören {v} |
|
| yemin etmek {fi} | beeiden {v} |
|
| yemin etmek {fi} | beeidigen {v} |
|
| yemin etmek {fi} | beschwören {v} |
|
| yemin etmek {v} | beteuern {v} |
|
| yemin etmek {allg} | Eid ableisten {allg} |
|
| yemin etmek {allg} | Eid leisten {allg} |
|
| yemin etmek {allg} | Eid schwören {allg} |
|
| yemin etmek {allg} | einen Eid ablegen {allg} |
|
| yemin etmek {allg} | einen Eid leisten {allg} |
|
| yemin etmek {fi} | schwören {v} |
|
| yemin etmekten kaçma {i}
[huk] | die Eidesablehnung {f} |
|
| yemin etmekten kaçma {i} | die Eidesverweigerung {f} |
|
| yemin etmemiş rahibe adayı {i} | die Novizin {f} |
|
| yemin etmemiş rahip adayı {i} | der Novize {m} |
|
| yemin ettirme {allg}
[huk] | Abnahme des Eides {allg} |
|
| yemin ettirme {i} | die Vereidigung {f} |
|
| yemin ettirmek {fi} | abnehmen {v} |
|
| yemin ettirmek {allg} | Eid abnehmen {allg} |
|
| yemin ettirmek {v} | vereidigen {v} |
|
| yemin içerek tasdiklemek {v} | beschwören {v} |
|
| yemin şekli {i} | die Eidesform {f} |
|
| yemin tevcihi {i}
[huk] | die Eideszuschiebung {f} |
|
| yemin töreni {i} | die Angelobung {f} |
|
| yemin töreni {i} | die Gelöbnisfeier {f} |
|
| yemin verme {i} | die Vereidigung {f} |
|
| yemin vermek {fi} | vereidigen {v} |
|
| yemin yerine {allg} | eidesstattlich {allg} |
|
| yemin yerine geçen {s} | eidesstattlich {adj} |
|
| yemin yerine geçen kesin ve açık ifade {allg} | Erklärung an Eides statt {allg} |
|
| yemin yerine geçerli beyan {allg} | eidesstattliche Erklärung {allg} |
|
| yemin yerine geçerli beyan {allg} | Erklärung an Eides statt {allg} |
|
| yeminden imtina etmek {allg} | Eid verweigern {allg} |
|
| yeminden kaçınma {i}
[huk] | die Eidesablehnung {f} |
|
| yeminden kaçınma {i} | die Eidesverweigerung {f} |
|
| yemine {i} | die Eidesmündigkeit {f} |
|
| yemine bağlı {allg} | treu dem Eid {allg} |
|
| yemini bozma {i} | der Eidbruch {m} |
|
| yemini bozmak {allg} | eidbrüchig werden {allg} |
|
| yemini bozmak {allg} | seinen Eid brechen {allg} |
|
| yeminini bozan {i} | der Eidbrecher {m} |
|
| yeminini bozan {i} | der Eidbrüchiger {m} |
|
| yeminini bozmak {allg} | dem Eid zuwiderhandeln {allg} |
|
| yeminle {s} | eidlich {adj} |
|
| yeminle {allg} | unter Eid {allg} |
|
| yeminle beyan etmek {allg} | eidesstattlich erklären {allg} |
|
| yeminle inkar etmek {fi} | abschwören {v} |
|
| yeminle söz vermek {v} | geloben {v} |
|
| yeminle tasdik etmek {allg} | eidlich bestätigen {allg} |
|
| yeminle teyit etmek {fi} | beeiden {v} |
|
| yeminle teyit etmek {fi} | beeidigen {v} |
|
| yeminli {allg} | an Eides statt {allg} |
|
| yeminli {a} | eidesstattlich {a} |
|
| yeminli {adv} | gebunden {adv} |
|
| yeminli {s} | vereidigt {adj} |
|
| yeminli adli tercüman {i} | der Gerichtsdolmetscher {m} |
|
| yeminli beyan {allg} | eidesstattliche Erklärung {allg} |
|
| yeminli beyan {allg} | eidliche Erklärung {allg} |
|
|
| bir şey üzerine yemin etmek {allg} | auf etw schwören {allg} |
|
| bir şeyin üzerine yemin etme {allg} | beschwören {allg} |
|
| birine yemin ettirmek {fi} | abnehmen {v} |
|
| doğruluğunu ispatlayabilmek için yemin etmek {v} | beteuern {v} |
|
| göreve başlarken yemin etmek {allg} | Diensteid leisten {allg} |
|
| kati yemin {i}
[huk] | der Läuterungseid {m} |
|
| Kuran üzerine yemin etmek {allg}
[den] | die Hand auf {allg} |
|
| matbu yemin metni {i}
[huk] | die Eidesformel {f} |
|
| sahte yemin {i} | der Falscheid {m} |
|
| sancağa yemin etmek {allg}
[ask] | den Fahneneid leisten {allg} |
|
| şerefi üzerine yemin etmek {allg} | bei der Ehre schwören {allg} |
|
| tanıklıktan önce yemin {i} | der Voreid {m} |
|
| Tanrı üzerine yemin etmek {allg} | bei Gott schwören {allg} |
|
| verilen ifadeyi yemin ederek doğrulama mecburiyeti {i} | die Eidespflicht {f} |
|
| yalan yemin {allg}
[huk] | falscher Eid {allg} |
|
| yalan yemin {i} | der Falscheid {m} |
|
| yalan yemin eden {i} | der Eidbrecher {m} |
|
| yalan yemin etmek {allg} | einen Meineid schwören {allg} |
|
| yalan yere yemin {i} | der Meineid {m} |
|
| yalan yere yemin eden {i} | der Meineidiger {m} |
|
| yalan yere yemin eden {allg} | meineidig {allg} |
|
| yalan yere yemin etmek {allg} | meineidig werden {allg} |
|
| yalan yere yemin etmek {fi} | Meineid schwören {v} |
|
| yalan yere yemin etmek {allg} | Meineid leisten {allg} |
|
| yalancı yemin eden {s} | meineidig {adj} |
|
| yanlış yemin {i} | der Falscheid {m} |
|
| yemin bozucu {s} | eidvergessen {adj} |
|
| yemin bozucu {s} | eidbrüchig {adj} |
|
| yemin ederek {allg} | unter Eid {allg} |
|
| yemin ederek doğrulamak {allg} | eidlich erhärten {allg} |
|
| yemin ederek doğrulamak {allg} | durch Eid bekräftigen {allg} |
|
| yemin ederek onaylamak {v} | beschwören {v} |
|
| yemin ederim {allg} | Ich schwöre (bei Gott) {allg} |
|
| yemin edilmesi zorunlu {s} | eidespflichtig {adj} |
|
| yemin edip vazgeçmek {fi} | abschwören {v} |
|
| yemin ediyorum {allg} | Ich schwöre es {allg} |
|
| yemin etme {i}
[huk] | die Eidesleistung {f} |
|
| yemin etme {allg} | Eid ablegen {allg} |
|
| yemin etme {i} | die Beeidigung {f} |
|
| yemin etme ehliyeti {i}
[huk] | die Eidesfähigkeit {f} |
|
| yemin etme ehliyeti {i}
[huk] | die Eidesmündigkeit {f} |
|
| yemin etmek {allg} | Eid ableisten {allg} |
|
| yemin etmek {fi} | abschwören {v} |
|
| yemin etmek {allg} | einen Eid leisten {allg} |
|
| yemin etmek {v} | beteuern {v} |
|
| yemin etmek {fi} | ableisten {v} |
|
| yemin etmek {allg} | einen Eid ablegen {allg} |
|
| yemin etmek {fi} | beschwören {v} |
|
| yemin etmek {v} | ablegen {v} |
|
| yemin etmek {allg} | Eid schwören {allg} |
|
| yemin etmek {fi} | beeidigen {v} |
|
| yemin etmek {allg} | Eid leisten {allg} |
|
| yemin etmek {fi} | beeiden {v} |
|
| yemin etmek {fi} | schwören {v} |
|
| yemin etmekten kaçma {i} | die Eidesverweigerung {f} |
|
| yemin etmekten kaçma {i}
[huk] | die Eidesablehnung {f} |
|
| yemin etmemiş rahibe adayı {i} | die Novizin {f} |
|
| yemin etmemiş rahip adayı {i} | der Novize {m} |
|
| yemin ettirme {i} | die Vereidigung {f} |
|
| yemin ettirme {allg}
[huk] | Abnahme des Eides {allg} |
|
| yemin ettirmek {allg} | Eid abnehmen {allg} |
|
| yemin ettirmek {fi} | abnehmen {v} |
|
| yemin ettirmek {v} | vereidigen {v} |
|
| yemin içerek tasdiklemek {v} | beschwören {v} |
|
| yemin şekli {i} | die Eidesform {f} |
|
| yemin tevcihi {i}
[huk] | die Eideszuschiebung {f} |
|
| yemin töreni {i} | die Angelobung {f} |
|
| yemin töreni {i} | die Gelöbnisfeier {f} |
|
| yemin verme {i} | die Vereidigung {f} |
|
| yemin vermek {fi} | vereidigen {v} |
|
| yemin yerine {allg} | eidesstattlich {allg} |
|
| yemin yerine geçen {s} | eidesstattlich {adj} |
|
| yemin yerine geçen kesin ve açık ifade {allg} | Erklärung an Eides statt {allg} |
|
| yemin yerine geçerli beyan {allg} | Erklärung an Eides statt {allg} |
|
| yemin yerine geçerli beyan {allg} | eidesstattliche Erklärung {allg} |
|
